Ubezwłasnowolnienie częściowe zostało uregulowane w art. 16 Kodeksu cywilnego. Różni się ono od ubezwłasnowolnienia całkowitego zarówno przesłankami umożliwiającymi orzeczenie go, jak również skutkami prawnymi. Jest to sytuacja, w której osoba nie jest w pełni zdolna do podejmowania decyzji prawnych lub zarządzania swoim majątkiem. Co jeszcze warto wiedzieć na ten temat?

Ubezwłasnowolnienie częściowe – kogo można ubezwłasnowolnić?

Ubezwłasnowolnić częściowo można wyłącznie osobę:

pełnoletnią;
cierpiącą na chorobę psychiczną, niedorozwój umysłowy albo inny rodzaj zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwo lub narkomanię;
której stan nie uzasadnia ubezwłasnowolnienie całkowitego;
która potrzebuje pomocy przy prowadzeniu jej spraw.

Ubezwłasnowolnienie częściowe – skutki prawne

Przepisy Kodeksu cywilnego stanowią, że dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo ustanawia się kuratelę.

Taki rodzaj ubezwłasnowolnienia wiąże się z częściowym ograniczeniem zdolności do czynności prawnych. Oznacza to, że osoba ta może zaciągać zobowiązania, jak również rozporządzać swoim majątkiem, jednak niezbędna jest do tego zgoda przedstawiciela ustawowego.

Warto jednak zaznaczyć, że osoba ubezwłasnowolniona częściowo może samodzielnie dokonywać czynności bez zgody kuratora. Zaliczają się do nich: zawieranie drobnych umów, które są związane ze sprawami życia codziennego (np. zakupy). Ponadto ma prawo do samodzielnego rozporządzania swoimi zarobkami, o ile Sąd Opiekuńczy nie postanowi inaczej.

Ubezwłasnowolnienie częściowe a całkowite

W przeciwieństwie do ubezwłasnowolnienia częściowego, ubezwłasnowolnienie całkowite obejmuje wszystkie dziedziny życia, a osoba, której to dotyczy, traci zdolność do podejmowania jakichkolwiek decyzji prawnych. Z kolei osoby ubezwłasnowolnione częściowo mogą mieć trudności np. z podejmowaniem decyzji medycznych, finansowych albo ważnych umów. Jednak taka osoba w dalszym ciągu zachowuje pewną autonomię i może podejmować pewne decyzje samodzielnie.