Demoralizacja nieletnich polega między innymi na nieprzestrzeganiu zasad moralnych. Jest to również zepsucie oraz nieuznawanie dyscypliny. W przepisach polskiego prawa nie istnieje definicja odnosząca się do demoralizacji nieletnich. W związku z tym przy jej określaniu stosuje się definicję demoralizacji, związaną z zachowaniami takimi jak: odrzucenie obowiązujących norm moralnych prowadzących do łamania prawa, czy rozwiązłości obyczajów. Jakie przykładowe działania można uznać za demoralizację nieletnich?
Demoralizacja nieletnich – o jakich sytuacjach mowa?
Mówiąc o demoralizacji nieletnich mamy na myśli naruszenie zasad współżycia społecznego, a także popełnianie czynów zabronionych. Zalicza się do tego również systematyczne uchylanie się od obowiązku szkolnego lub kształcenia zawodowego. Demoralizacja nieletnich to także używanie alkoholu lub innych środków do celu wprowadzenia się w stan odurzenia. Nie sposób nie wymienić także uprawiania nierządu, włóczęgostwa, czy udziału w grupach przestępczych.
W przypadku demoralizacji nieletniego istnieje społeczny obowiązek przeciwdziałania temu. W jaki sposób? Przede wszystkim zawiadamiając o tym rodziców lub opiekunów, szkołę, sąd rodzinny, policję lub inny właściwy organ. W takiej sytuacji policja, szkoła lub inny organ powinien zawiadomić sąd rodzinny, który wszczyna postępowanie w sprawach nieletnich.
Olbrzymią rolę odgrywają tutaj rodzice lub opiekunowie, którzy mają bezpośredni wpływ na wychowanie nieletniego. Mogą oni powstrzymać go od demoralizacji. Warto przy tym zaznaczyć, że przy demoralizacji nieletnich rodzice lub opiekunowie zwracają się do różnego rodzaju instytucji, takich jak poradnie psychologiczno-pedagogiczne, ośrodki pomocy społecznej, lecznice socjoterapeutyczne, wolontariusze czy streetworkerzy.
Demoralizacja nieletnich – przebieg postępowania w prawach nieletnich
W sprawach związanych z demoralizacją nieletnich wszczyna się postępowanie z urzędu, o czym powiadamia się rodziców lub opiekunów. Podobnie w przypadku zakończenia postępowania. Rola policji polega na zbieraniu i utrwalaniu dowodów demoralizacji nieletnich oraz czynów karalnych. Policja może także dokonać zatrzymania nieletniego.
Kurator sądowy na wniosek sądu rodzinnego zleca przeprowadzenie wywiadu środowiskowego na temat nieletniego. Ma on za zadanie zebrać informacje na temat zachowanie i warunków wychowawczych, sytuacji bytowej, czy przebiegu nauki nieletniego. Powinien również ustalić sposoby spędzania wolnego czasu przez nieletniego, kontakty ze środowiskiem, stosunek do rodziców. Nie mniej ważne jest zapoznanie się ze stanem zdrowia nieletniego i ustalenie możliwych uzależnień.
Sąd rodzinny rozstrzyga sprawę po przeprowadzeniu rozprawy, w trakcie której zeznają świadkowie i nieletni. Sąd orzeka o zastosowaniu środków wychowawczych lub środków poprawczych w postaci umieszczenia w ośrodku poprawczym. Jeśli jednak podczas postępowania nie stwierdzono przejawów demoralizacji takie postępowanie ulega umorzeniu.
Nie ulega wątpliwości, że przy postępowaniach w sprawach nieletnich zawsze należy mieć na uwadze ich dobro. Wówczas wybiera się możliwie najlepsze rozwiązanie w celu zmian osobowości i polepszenia zachowania nieletniego.
