Kontakty z dzieckiem są jednym z elementów wyroku rozwodowego. Niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice i ich dzieci mają nie tylko prawo, ale i obowiązek utrzymywania kontaktów. Na czym one polegają i czy zawsze sąd o nich rozstrzyga? Na czym polega ograniczenie utrzymania kontaktów rodziców z dzieckiem?
Co obejmują kontakty z dzieckiem?
Zgodnie z art. 113 § 2. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego kontakty z dzieckiem obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednie porozumiewanie się, utrzymywanie korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej.
Zasady określania kontaktów rodziców z dzieckiem
Rodzice ustalają wspólnie, w jaki sposób dziecko ma utrzymywać kontakt z drugim rodzicem, jeśli na stałe przebywa z jednym. Kierują się przy tym dobrem dziecka, biorąc pod uwagę jego życzenia. Jeśli nie uda im się dojść do porozumienia polubownie, wówczas rozstrzygnięciem w tej sprawie zajmuje się sąd opiekuńczy. Takie samo zastosowanie mają przepisy w sytuacji, gdy dziecko nie przebywa na stałe u żadnego z rodziców, a opiekę nad nim sprawuje opiekun lub kiedy zostało umieszczone w pieczy zastępczej.
Ograniczenie utrzymania kontaktów rodziców z dzieckiem
Sąd opiekuńczy może ograniczyć utrzymanie kontaktów rodziców z dzieckiem, jeśli wymaga tego dobro dziecka. W takiej sytuacji może zakazać spotykania się z dzieckiem, zabieranie go poza miejsce jego stałego pobytu, zezwolić tylko na spotkania w obecności drugiego z rodziców, opiekuna lub kuratora. Może również zasądzić ograniczenie kontaktu wyłącznie do porozumiewania się na odległość lub w najgorszym wypadku zakazać także tego.
Sądowi przysługuje również możliwość skierowania rodziców do określonych specjalistów zajmujących się np. terapią rodzinną, poradnictwem lub mogących pomóc w inny sposób.
