Opieka naprzemienna nie jest wprost uregulowana w przepisach kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Niemniej jednak polega ona na tym, że dziecko przebywa pod opieką każdego z rodziców w równym czasie, w pewnych powtarzających się cyklach – najczęściej jest to cały pełny tydzień. Dziecko ma więc de facto dwa domy i rodzice sprawują nad nim pieczę w takim samym zakresie.

W przypadku opieki naprzemiennej Sąd będzie przede wszystkim badał dobro dziecka. Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 58§ 1 k.r.o. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o  sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Zatem kryterium jest dobro dziecka. Po drugie natomiast, zgodnie z art. 58§ 1a k.r.o., musi istnieć zasadne oczekiwanie, że rodzice będą współdziałać w sprawach dziecka.

Przedstawienie porozumienia przez strony nie jest dla sądu wiążące. Aby porozumienie to stało się podstawą orzeczenia, Sąd musi dojść do przekonania, że porozumienie to jest zgodne z dobrem dziecka, a więc w najpełniejszy sposób zaspokaja potrzeby dziecka – zarówno materialne, jak i  niematerialne, gwarantując mu prawidłowy rozwój psychiczny i fizyczny.

Jeśli przedstawione przez rodziców porozumienie zostanie ocenione jako zgodne z dobrem dziecka, to sąd powinien jeszcze dojść do przekonania, że strony będą współdziałać dla dobra dziecka.

Alimenty przy opiece naprzemiennej

Rodzice sprawujący opiekę naprzemienną w równym zakresie i w takim samym stopniu ponoszą wydatki na dziecko. Sąd może więc ustalić, że koszty utrzymania dziecka, rodzice poniosą po połowie, nie precyzując ich wysokości.

Z możliwością zasądzenia alimentów przy opiece naprzemiennej można mieć do czynienia w sytuacji, gdy istnieje znaczna dysproporcja pomiędzy zarobkami rodziców – jeden zarabia wyraźnie lepiej od drugiego. Wtedy, aby utrzymać jednakowy poziom życia dziecka u każdego z rodziców zasadne może okazać się zasądzenie alimentów.